Zaterdagmiddag richtte onze voorzitter het woord tot wel 29 spelers die in drie poules van
zeven en eentje van acht gingen strijden om de beker met de grote oren in games
tot de eenentwintig in ‘ best of three’. Jacques had geen moeite uit te leggen
dat dit een toernooi zou worden voor de gezelligheid en dat iedereen met of
zonder voorsprong zowat gelijke kansen had om er met de beker van door te gaan.

Dat het zich in het zweet spelen garant zou moeten staan voor sportiviteit en
enthousiasme voor jong en oud. Van vijftien tot voorbij de zeventig zou
iedereen de hele middag door kunnen genieten want naast al dan niet
competitie-spelende spelers waren er ook jeugdspelers en bappen die al met hun
batje in de hand klaar stonden. Iedereen wilde zich meten met de cracks, de
prikkers en de virtuozen onder de vereniging. Van kwart over een tot
uiteindelijk de finale tot na kwart over zeven was het een waar spektakel met
voor ieder wat wils. In de aller eerste partij versloeg Berry Molenaar de
kampioen van vorig jaar Cor Klepper, en dat was zeker niet verwacht. Nou zegt
dat natuurlijk nog niks, want met zes of zeven partijen te spelen kon er nog
van alles gebeuren. Ook dat titelkandidaat Michel Guijt plots verloor van
jeugdspeler Micha Tol mocht een verrassing zijn. De poulewedstrijden duurden
wel tot kwart over vijf om uiteindelijk in een achtkamp de beste twee van elke
poule tegen elkaar te doen uitkomen. Het waren echt weergaloze partijen van
hoog niveau. Het was dan ook zondermeer spannend. Dat Theerakant Manyam met zijn
zeventien jaar oud uit Thailand kampioen Cor Klepper van ruim zeventig
uitschakelde in een daverende match (18-21, 21-19, 21-17). En de Serviër Bojan
Segic pakte John Bond uit het eerste team met minimaal verschil (21-19, 16-21,
21-19). Koreaan Zhang Cheol nam Simon Jonk in de tang (21-15, 21-18), en Jaap
Karregat wist maar net Frank Zwarthoed achter zich te laten (21-19, 19-21,
21-18). Het publiek dat in de kantine rechtstreeks zicht had op de partijen
genoot ademloos, maar had voor de spelers allemaal evenveel applaus en
aanmoediging. Dat in de halve finale uiteindelijk drie buitenlanders die lid
zijn van onze vereniging de degens gingen kruisen had niemand verwacht. Maar
hun spel was er naar en duidelijk verdiend. In de halve finale had Zhang aan Jaap
Karregat een zware kluif. En dat hij achter in de zestig is, maakte zowat niks
uit. Het was uiteindelijk Jaap die de langste adem had en die mocht daarna even
rusten (20-22, 21-23). Bojan had het moeilijk tegen Theerakant die zowat al
zijn daverende smashes wist te retourneren. De laatste won dan ook terecht
(15-21, 21-19, 18-21). En toen was de finale, met wel vijftig man, nog geen
twee meter van de wedstrijdtafel was het genieten geblazen. Weergaloos was de
strijd waar de vonken van af vlogen. Theerakant, die met een voorsprong van
zes punten mocht beginnen was in de eerste game sterker en liet van Jaap geen
spaan heel. Maar Jaap kreeg het spel van zijn tegenstander door en in de tweede
game met een achterstand van 15-4 kwam hij terug tot 19-19. Ademloos was het
publiek toen het om de laatste knikkers ging. Maar Theerakant wist van geen
wijken en met zijn 17 jaar was hij gewoon de allersterkste en de terechte
winnaar. Ter afsluiting overhandigde Jacques van Westen de bekers aan de eerste
drie en bedankte iedereen voor deelname en het plezier tijdens de wedstrijden.

Podium: 1. Theerakant Manyam 2. Jaap Karregat 3. Bojan Segic